فارغ از تب و تاب قبولی در دانشگاه ، گاه امری که هیجان قبولی را دوچندان میکند ، مهاجرت به یک شهر دیگر برای تحصیل است. این مهاجرت در بدو امر ممکن است مهاجرت کوچکی به نظر برسد ، اما در دل همین کوچکی مشکلات بزرگی نهفته است که هرکدام میتواند زمینه ساز بروز بسیاری از مشکلات دیگر و حتی بازگشت زود هنگام فرد به زادگاهش و ترک تحصیل باشد.
از طرف دیگر خوابگاه، خانه دوم دانشجویان غیربومی است و با وجود آنکه انتظار می رود برای تامین بهداشت جسم و روان، آسایش و تحصیل بهتر دانشجویان، استانداردهای آن باید روز به روز ارتقاء یابد اما داستان مشکلات ریز و درشت خوابگاهها گویا پایانی ندارد.
دانشجو بعد از قبولی در دانشگاه های پایتخت پس از مراجعه به شهر تهران به دنبال محل سکونت مناسب (چه از لحاظ امکانات و چه از لحاظ قیمت) می باشد.
بزرگترین مشکلاتی که گریبان ساکنان این خوابگاهها را گرفته است، هزینه بالای اجاره خوابگاه و امکانات پایینی است که در قبال این هزینه ارائه میشود.
خوابگاه ها محلی برای سکونت موقت می باشند که بیشتر مورد استفاده دانشجویان قرار می گیرد. خوابگاه مکانی است که میتواند افراد را با فرهنگ ، زبان و گویش های متفاوت در خود جای دهد.
خوابگاه خودگردان به معنی خوابگاه شخصی و خصوصی است که ما بین خود و دانشگاه تفاهم نامه همکاری دارند. این خوابگاه ها با مجوز و تحت نظارت دانشگاه ، وزارت علوم و تحقیقات ، ادراه اماکن ، اداره بهداشت و نهادهای ذیربط فعالیت می نمایند و در این تفاهم نامه ها ذکر شده که در این خوابگاه ها فقط دانشجویان اسکان داده شوند.